گروه‌ درمانی یکپارچه توحیدی

نتیجه، پژوهش اثربخشی درمان یکپارچه توحیدی بر مؤلفه‌های شخصیت و بالینی[1] نشان داد در پنج مورد از مؤلفه‌های شخصیت، یعنی ثبات عاطفی، سازگاری، جسارت، ناایمنی روانی، و اضطراب، و همچنین ده مورد از مؤلفه‌های بالینی یعنی خودبیمارانگاری، افسردگی با افکار خود تخریبی، افسردگی همراه با اضطراب، افسردگی با کمبود انرژی، احساس گناه و رنجش، بی‌حوصلگی و گوشه‌گیری، پارانویا، اسکیزوفرنی، ضعف روانی، بی‌کفایتی روانی، این روش درمانی اثربخشی معناداری داشته است.(هادی و جان بزرگی، 1388)

آموزش گروهی به شیوه یکپارچه توحیدی بر کاهش پرخاشگری زندانیان مرد زندان مرکزی شهرکرد مؤثر است.( امیدیان، علی‌اکبردهکردی، پورنیک دست و محتشمی، 1393)^[2]

آموزش رویکرد گروه‌درمانی یکپارچه توحیدی تأثیر معناداری بر تغییر پاسخ‌های مقابله‌ای مسئله مدار، پاسخ‌های مقابله‌ای هیجان مدار، پاسخ‌های مقابله‌ای رفتاری، پاسخ‌های مقابله‌ای اجتنابی و پاسخ‌های مقابله‌ای شناختی دانشجویان دختر دارد. بر این اساس آموزش رویکرد گروه‌درمانی یکپارچه توحیدی می‌تواند برای تغییر پاسخ‌های مقابله با استرس در بین دانشجویان مؤثر باشد و در مراکز مختلف مشاوره مورد استفاده قرار گیرد. (کریمی ثانی، احیایی، 1391)^[3]

[1] هادی، مهدی؛جان بزرگی، مسعود؛ روانشناسی :: روانشناسی و دین :: تابستان 1388 – شماره 6؛ از 71 تا 104

[2] امیدیان، مهدی؛ علی‌اکبردهکردی، مهناز؛ پورنیک دست، سبحان؛ محتشمی، طیبه؛ اثربخشی آموزش گروهی به شیوه یکپارچه توحیدی بر سطح پرخاشگری، فصلنامه روان‌شناسی و دین: بهار 1393 – شماره 25 (علمی – پژوهشی) از ص 17 تا 30

[3] کریمی ثانی، پرویز؛ احیایی، کبری؛ اثربخشی رویکرد گروه‌درمانی یکپارچه توحیدی بر تغییر پاسخ‌های مقابله‌ای دانشجویان دختر مضطرب دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر؛ زن و مطالعات خانواده: بهار 1391 – شماره 15 (علمی – پژوهشی) از ص 167 تا 182