حدیث روز
امام علی (ع) می فرماید : هر کس از خود بدگویی و انتقاد کند٬ خود را اصلاح کرده و هر کس خودستایی نماید٬ پس به تحقیق خویش را تباه نموده است.

پنج شنبه, 9 فروردین , 1403 19 رمضان 1445 Thursday, 28 March , 2024 ساعت تعداد کل نوشته ها : 176 تعداد نوشته های امروز : 0 تعداد اعضا : 2 تعداد دیدگاهها : 47×
  • اوقات شرعی

  • دین درمانی

    مبانی دین درمانی مشکلات خانواده (قسمت اول)دین چیست؟
    ۰۸ مهر ۱۳۹۹ - ۳:۰۱
    شناسه : 1729
    بازدید 6915
    24

    دین چیست؟ دین عبارت است از یک سلسله معارف و احکام و قوانین و آداب و رسومی که مشتمل است […]

    ارسال توسط :
    پ
    پ

    دین چیست؟

    دین عبارت است از یک سلسله معارف و احکام و قوانین و آداب و رسومی که مشتمل است بر تمامی جهات سیاسی و قضایی واجتماعی و اخلاقی و کلیه آنچه در مصالح بشر دخالت دارد که خداوند توسط انبیای عظام آنرا بین ابناء بشر تسریع و تبیین فرموده برای حفظ حدود و حقوق و شئون بشریت و تصفیه و تهذیب اخلاق و ملکات انسانیت و البته بر هر کس مشهود است که تنها وسیله نجات بشر و جامعه بشری دین است. هر جامعه و هر بشری که دین از او دور شود رو به نیستی سوق می کند و هیچ فیلسوفی نمی تواند امور عالَم را بهتر از دین اداره نماید. زیرا دین راهی است که خداوند قادر متعال برای راهنمایی و نشان دادن روش زندگی بشر فرستاده است. مردمی که دین داشته باشند در مسالمت و صلح و رفاه زندگی می کنند هیچ کس از حقوق خود تخطی و تجاوز نمی کند و دیگر کسی به دیگری آزار نمی رساند اکنون به طور یقین و ایمان کامل باید اقرار و اعتراف نمود که بهترین ادیان دین اسلام است دینی که مقدمات آن از ابتدای عالَم فراهم شده است و با بعثت خاتم انبیاء به حد کمال رسیده است همان شخصی که حضرت موسی(ع)و حضرت عیسی(ع) به آمدن او مژده داده اند و باید ما مسلمانان خود را بسیار سعادتمند بشماریم که با چنین دین بزرگی متولد شده ایم و به طور مثال اگر یک نفر در خانواده ثروتمند که ثروت آن متجاوز از  میلیاردها باشد متولد شود خو شبختی اش به اندازه شما که دارای گنجی هستید نیست زیرا تمام ثروت دنیا مجازی و گذران است و این گنج (معنوی و مادی) تا اَبَد خوشبختی شخص را تأمین می نماید. البته شرط آن این است که از این گنج استفاده کند. اگر شما ببینید فردی میلیاردها ثروت خود را در صندوق گذاشته و با نان خشک و با گلیم پاره ای زندگی می کند او را مجنون نمی خوانید؟ همچنین کسی هم که اسماً مسلمان است و از قوانین صحیح و پاک آن پیروی نمی کند از او مجنون تر است. و روزبروز به راهی می رود که معلوم نیست عاقبت آن چه خواهد شد جامعه ای که در ظاهر مسلمان و در باطن جز نامی از اسلام ندارد. جامعه ای که فساد در آن ریشه دوانده و نسبت صالحان آن به سایرین روزبروز با کمال تأسف کم می شود بیش از همه چیز محتاج یک جهش است که از نعمت دین استفاده کند و به حیات طیبه دست یابد. این است که هر کس بکوشد دین را در جامعه احیا کرده و مردم را به راه راست و راه حقیقت و راه اسلام بخواند اجرو پاداش بزرگی خواهد داشت و خدمت بسیار بزرگی به جامعه خواهد کرد. تمام مشکلات کنونی بشر باید با دین رفع گردد و البته با همت کسانی که هنوز نور ایمان در قلبشان خاموش نشده می توان به این مقصد بزرگ توفیق حاصل نمود.[1]

    دین یعنی عقل و وحی، مراد از عقل نیز عقل برهانی است نه عقلانیت رایج در غرب که در اصطلاح حکماي اسلامی، وَهم نامیده می‌شود .البته ما روش تجربی را هم انکار نمی‌کنیم؛ چون در روایات متعددي شیوه‌ی تجربه مورد تأیید قرارگرفته است. بلکه براي آن، مبانی جهان شناختی و انسان‌شناختی خاصی هم بیان ‌شده است که غیر از مبانی سکولاریسمی موجود است.

    لذا علوم تجربی اسلامی، صرفاً علوم تجربی نخواهند بود؛ بلکه علومی خواهند بود که در آن‌ها از تمام ابزارها و روش‌های شناخت، یعنی وحی، کشف و شهود، عقل، وهم، خیال، حس و تجربه، استفاده خواهد شد؛ برخلاف علوم تجربی سکولار، که فقط تجربه را به رسمیت می‌شناسد.[2]

    • «دین» ، روش خاصی در زندگی دنیاست که هم صلاح زندگی دنیا را تأمین می کند، و هم کمال اُخروی و زندگی دائمی و حقیقی در جوار خدای تعالی را حاصل می کند (روش زندگی در دنیا برای عبور بسوی آخرت و اتصال به خدا).[3]

    • «دین» احساسات و دریافت های انسان است در هنگامی که دور از همه بستگی هاست به طوری که انسان از این دریافت ها احساس می کند بین او و آن چیزی که امر خدایی نامیده می شود رابطه ای برقرار است. مذهب واکنش آدمی در زندگی در مقابل مجموعه کائنات است. (ویلیام جیمز)[4]

    لفظ «دين» در معانى گوناگون به كار رفته است.[5]

    • الف: مجموعه‏ى قوانين آسمانى. «إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلامُ»[6]
    • ب: عمل و اطاعت. «لِلَّهِ الدِّينُ الْخالِصُ»[7]
    • ج: حساب و جزا. «مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ»[8] «الدِّينِ»: جزا. داورى. آئين‏[9]
    • خداوند در ميان همه راهها، راه دين را براى ما برگزيده است. «إِنَّ اللَّهَ اصْطَفى‏ لَكُمُ الدِّينَ»[10]

    دين حقّ، تنها اسلام است و اديان ديگر به دليل تحريف و خرافاتى كه در آنها جا داده‏اند، حقّ نمى‏باشند. «وَ لا يَدِينُونَ دِينَ الْحَقِّ» و دين و آئين حقّ و درست (اسلام) را نمي پذيرند.(توبه29)

    هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى‏ وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ

    او كسى است كه پيامبر خود را با هدايت و دين حقّ فرستاد، تا آن را بر همه‏ى دين‏ها پيروز گرداند، هر چند مشركان ناراحت باشند. [سوره التوبة (9): آيه 33]

    هُوَ الَّذي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى‏ وَ دينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ كَفى‏ بِاللَّهِ شَهيداً

    اوست كه پيامبرش را با هدايت و دين حق فرستاد تا آن را بر همه اديان پيروز كند، و كافى است كه خدا [بر وقوع اين حقيقت‏] گواه باشد. [سوره الفتح (48): آيه 28]

    هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى‏ وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ (9)

    او كسى است كه رسول خود را با هدايت و دين حق فرستاد تا او را بر همه اديان غالب سازد، هر چند مشركان كراهت داشته باشند. [سوره الصف (61): آيه9]

    اسلام، تنها دین پایدار است.

    «ذلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ» اين دین ثابت و پابرجاست.[سوره التوبة (9):آيه 36]

    [1] صدر نصیری، محمدعلی، مجله آیین اسلام :: 2 اسفند 1326 – شماره 198، صفحه 9

    [2] درآمدی بر قرآن‌پژوهی و طب/ تألیف اساتید دانشگاه علوم پزشکی بقیه‌الله(عج).ص94

    [3] علامه طباطبایی (دین شناس، عارف، فیلسوف و فقیه)؛ تفسیر المیزان، انتشارات اسماعیلیان، ج2، ص130، ذیل آیه 213 سوره بقره)

    [4] واسطی، عبدالحمید، نگرش سیستمی به دین، انتشارات موسسه راهبردی علوم ومعارف اسلام مشهد، 1388

    [5] تفسير نور    ج‏1  ص  29 و 207

    [6] إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلامُ وَ مَا اخْتَلَفَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ إِلَّا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْياً بَيْنَهُمْ وَ مَنْ يَكْفُرْ بِآياتِ اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسابِ*:

    همانا دين (مورد پذيرش) نزد خداوند، اسلام (وتسليم بودن در برابر فرمان خداوند) است و اهل كتاب اختلافى نكردند، مگر بعد از آنكه علم (به حقّانيت اسلام) برايشان حاصل شد، (اين اختلاف) از روى حسادت و دشمنى ميان آنان بود و هركس به آيات خداوند كفر ورزد، پس (بداند كه) همانا خداوند حسابگرى سريع است. (آل عمران19)

    [7] . زمر، 3.

    [8] حمد، 4.

    [9] خرم‏دل، مصطفى، تفسير نور (خرم دل)، 1جلد، احسان – ايران – تهران، چاپ: 4، 1384 ه.ش.

    [10] بقره، 132.

    ثبت دیدگاه

    • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
    • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
    • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.

    fa_IRفارسی
    en_USEnglish arالعربية en_GBEnglish (UK) en_NZEnglish (New Zealand) en_ZAEnglish (South Africa) en_AUEnglish (Australia) afAfrikaans aryالعربية المغربية azbگؤنئی آذربایجان belБеларуская мова bn_BDবাংলা de_DE_formalDeutsch (Sie) de_DEDeutsch bg_BGБългарски es_ESEspañol es_COEspañol de Colombia es_MXEspañol de México es_PEEspañol de Perú es_CREspañol de Costa Rica es_PREspañol de Puerto Rico es_CLEspañol de Chile es_UYEspañol de Uruguay fr_CAFrançais du Canada fr_FRFrançais fr_BEFrançais de Belgique fa_IRفارسی