دین = برنامه زندگی بشر

حواسمان باشد: برنامه ریزی شرط اول موفقیت است.

ما انسان‏ها، براى سعادت و رشد خود به برنامه و طرح نیازمندیم و از سه طریق مى‏ توانیم برنامه مورد نیاز خود را بدست آوریم.

به عبارت دیگر سه راه پیش روى ماست:

• راه خود ساخته
• راه مردم‏
• راه دین یا راه برتر
• راه خود ساخته: هرگز راه مطمئنّى نیست، زیرا:
  • معلومات، اطلاعات و دانش انسان بسیار محدود است.
  • او شاهد صدها اشتباه و خطا در اعمال گذشته خویش است.
  • وجود پشیمانى‏ هاى بسیار در زندگى ما دلیلى است بر اشتباه بودن راهى كه رفته ‏ایم.
  • و چه بسیار از تصوّرات، برداشت‏ها و قضاوت‏ هاى ما، كه بعداً معلوم مى‏ شود اشتباه بوده است.
  • مضافاً، طوفان غرائز هر لحظه انسان را از سویى به سویى مى‏ برد وخواسته‏ هاى جدیدى را مطرح مى‏ كند.
  • با این وضع آیا صلاح است باز هم در انتخاب راهى كه به سعادت یا شقاوت همیشگى انسان مربوط مى‏ شود، طبق فكر ناقص وعلم محدود خود عمل كند؟!
• راه مردم؛ راه دوّم نیز در نامطمئن بودن، دست كمى از راه اوّل ندارد، چون:
  • همان خطا و سهو و محدودیّت كه در دانش و اندیشه من بود در نظریه دیگران نیز هست.
  • همان‏ گونه كه من در دام هواها و هوس ‏هاى خویش گرفتارم، دیگران نیز همین گرفتارى را داشته و دارند.
  • و همان طور كه من بارها پشیمان شده و مى‏ شوم، دیگران نیز همین پشیمانى را داشته و خواهند داشت.
  • از همه اینها گذشته، هیچ دلیلى وجود ندارد كه من از سلیقه خود صرف نظر كنم و دنبال سلیقه‏ هاى گوناگون دیگران باشم. آزادى خود را رها كرده، اسیر كسانى شوم كه نه حقیقت مرا مى‏ شناسند، نه سعادت ابدى مرا مى‏ دانند و نه معلوم است كه خیر خواهم باشند.
• راه دین یا راه برتر؛
• راه دین، راهى است كه آفریدگار براى ما قرار داده است.
• بدیهى است كه سازنده هر كالایى به مشخّصات و نیازهاى آن از دیگران آگاه ‏تر است. و بهتر از هر كسى مى‏ تواند مقرّرات مربوط به نحوه استفاده و یا حفظ و نگهدارى آن را مشخّص نموده، اعلام كند.
• آیا وجود انسان، از یك كالاى ساخته دست بشر كمتر و یا ساده‏ تر است؟!
• راه ما و مقرّرات و قوانین زندگى ما را نیز باید سازنده و خالق ما یعنى خداى بزرگ بیان كند، زیرا او از هر كس نسبت به بندگان خود آگاه‏ تر و مهربان‏ تر است.
• انتخاب راه دین، سفارش عقل است.‏
• علاوه بر مطالب فوق، انتخاب راه دین، امرى كاملاً عقلانى و منطقى است؛ زیرا انسان عاقل همیشه احتمال خطر را خصوصاً اگر مهم باشد، جدّى مى‏ گیرد.

خدای هستی بخش و مهربان انسان را آفرید و دین را برنامه زندگی و بهترین نسخه برای درمان او قرارداد؛ و راه‌ حل همه مشکلات خانواده در آیات و روایات موجود است.

هم چنان که رهبر معظم انقلاب اسلامی (مدّظلّه العالی) می فرمایند:

” مشکلات هر جامعه ای با قرآن حل خواهد شد. با معارف قرآنی، مشکلات حل می شود. قرآن راه حل معضلات زندگی بشر را به فرزندان آدم هدیه میکند؛ این وعده ی قرآنی است و تجربه ی دوران اسلام هم این را نشان داده…”

بدون شک استقلال فکرى و روحى انسان اجازه نمى ‏دهد که بی‌قید و شرط تسلیم کسى شود، اما هنگامی‌که مسئله به خداوند دانا و حکیم و پیامبرى که از او سخن مى‏ گوید و به‌فرمان او گام برمی‌دارد مى‏ رسد، تسلیم مطلق نبودن، دلیل بر گمراهى است، چراکه فرمانش کمترین خطا و اشتباهى ندارد؛ و از این گذشته فرمان او حافظ منافع خود انسان است و چیزى نیست که به ذات پاک خدا برگردد، آیا ممکن است هیچ انسان عاقلى با تشخیص این حقیقت مصالح خود را زیر پا بگذارد؟ از همه این‌ها گذشته ما از آنِ او هستیم و هر چه داریم از او است. لذا در سراسر قرآن آیات فراوانى دیده مى‏شود که به این مسئله اشاره مى‏کند.

از جمله آیه 91 سوره انعام که می فرماید: “آنها خدا را چنان كه بايد نشناختند كه گفتند: «خدا بر هيچ‏كس از بشر كتابى نفرستاده» بگو: «چه كسى كتابى را كه موسى(ع) آورد نازل گردانيد كتابى كه نور و هدايت براى مردم بود [امّا شما] آن را در اوراقى نگاشته، برخى از آن را آشكار نموديد و بسيارى از آن را پنهان كرديد و آنچه را كه شما و پدرانتان نمى‏ دانستيد، از آن آموختيد؟» بگو: «خداست [كه رسول و كتاب مى‏ فرستد]، سپس آنها را واگذار، تا در بازيچه خود فرو روند.”

همچنین در سوره ابراهیم آیه 11 می فرماید: “پيامبرانشان به آنها گفتند درست است كه ما بشرى همانند شما هستيم ولى خداوند بر هركس از بندگانش بخواهد (و شايسته ببيند) نعمت مى‏ بخشد (و مقام‏ رسالت عطا مى‏كند) و ما هرگز نمى‏توانيم معجزه‏ اى جز به فرمان خدا بياوريم (و از تهديدهاى شما نمى‏ هراسيم) و افراد با ايمان بايد تنها بر خدا توكّل كنند.