چرا دين؟

1. دسترسی آسان:

دین به صورت خالص و پاک از هر گونه آلودگى در درون جان آدمى وجود دارد و دسترسی به آن آسان است.

• منابع دینی به آسانی در همه جای جهان برای همگان در دسترس و قابل درک است.
• ما آن [= قرآن‌] را بر زبان تو آسان ساختیم، شاید آنان متذکّر شوند!(دخان:58)
• ما قرآن را برای یادآوری آسان ساختیم؛ آیا کسی هست که متذکّرشود؟!(قمر:17و22و32و40)
• و اما کسی که ایمان آورد و عمل صالح انجام دهد، پاداشی نیکوتر خواهد داشت؛ و ما دستور آسانی به او خواهیم داد.»(کهف:88)
• وَيَسِّرْ لِي أَمْرِي (و کارم را برایم آسان گردان!(طه:26)
• آیا آنان ندیدند چگونه خداوند آفرینش را آغاز می‌کند، سپس بازمی‌گرداند؟! این کار برای خدا آسان است!(عنکبوت:19)

2. یار همیشگی:

اسلام دینی است مبتنی بر وحی و توجه به عالم اعلا و مبدأ متعالی و معنوی جهان که یار و یاور همیشگی بشریت بوده و هست.

• در قبول دین، اکراهی نیست. (زیرا) راه درست از راه انحرافی، روشن شده است. بنابر این، کسی که به طاغوت [= بت و شیطان، و هر موجود طغیانگر] کافر شود و به خدا ایمان آورد، به دستگیره محکمی چنگ زده است، که گسستن برای آن نیست. و خداوند، شنوا و داناست.(بقره:256)
• همانا تو همیشه از حال ما آگاه بوده‌ای!»(طه:35)
• ای کسانی که ایمان آورده‌اید! نعمت خدا را بر خود به یاد آورید در آن هنگام که لشکرهایی (عظیم) به سراغ شما آمدند؛ ولی ما باد و طوفان سختی بر آنان فرستادیم و لشکریانی که آنها را نمی‌دیدید (و به این وسیله آنها را در هم شکستیم)؛ و خداوند همیشه به آنچه انجام می‌دهید بینا بوده است.(احزاب:9)

3. نور هدایت:

وحی در تفکر اسلامی همواره اصالت دارد و نور هدایت انسان است.

• خدا سرپرست و كارساز كسانى است كه ايمان آورده باشند، ايشان را از ظلمت‏ها به سوى نور هدايت مى‏كند.
• قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَى بگو: «هدایت، تنها هدایت الهی است!» (بقره:120)
• آنها خدا را درست نشناختند که گفتند: «خدا، هیچ چیز بر هیچ انسانی، نفرستاده است!» بگو: «چه کسی کتابی را که موسی آورد، نازل کرد؟! کتابی که برای مردم، نور و هدایت بود؛ 0امّا شما آن را بصورت پراکنده قرارمی‌دهید؛ قسمتی را آشکار، و قسمت زیادی را پنهان می‌دارید؛ و مطالبی به شما تعلیم داده شده که نه شما و نه پدرانتان، از آن با خبر نبودید!» بگو: «خدا!» سپس آنها را در گفتگوهای لجاجت‌آمیزشان رها کند، تا بازی کنند!(انعام:91)
• آیا کسی که مرده بود، سپس او را زنده کردیم، و نوری برایش قرار دادیم که با آن در میان مردم راه برود، همانند کسی است که در ظلمتها باشد و از آن خارج نگردد؟! این گونه برای کافران، اعمال (زشتی) که انجام می‌دادند، تزیین شده (و زیبا جلوه کرده) است.(انعام:122)
• همانها که از فرستاده (خدا)، پیامبر «امّی» پیروی می‌کنند؛ پیامبری که صفاتش را، در تورات و انجیلی که نزدشان است، می‌یابند؛ آنها را به معروف دستور می‌دهد، و از منکر باز میدارد؛ اشیائ پاکیزه را برای آنها حلال می‌شمرد، و ناپاکیها را تحریم می کند؛ و بارهای سنگین، و زنجیرهایی را که بر آنها بود، (از دوش و گردنشان) بر می‌دارد، پس کسانی که به او ایمان آوردند، و حمایت و یاریش کردند، و از نوری که با او نازل شده پیروی نمودند، آنان رستگارانند.(اعراف:157)
• خداوند نور آسمانها و زمین است؛ مَثَل نور خداوند همانند چراغدانی است که در آن چراغی (پر فروغ) باشد، آن چراغ در حبابی قرار گیرد، حبابی شفاف و درخشنده همچون یک ستاره فروزان، این چراغ با روغنی افروخته می‌شود که از درخت پربرکت زیتونی گرفته شده که نه شرقی است و نه غربی؛ (روغنش آنچنان صاف و خالص است که) نزدیک است بدون تماس با آتش شعله‌ور شود؛ نوری است بر فراز نوری؛ و خدا هر کس را بخواهد به نور خود هدایت می‌کند، و خداوند به هر چیزی داناست.(نور:35)
• او کسی است که بر شما درود و رحمت می‌فرستد، و فرشتگان او (نیز) برای شما تقاضای رحمت می‌کنند تا شما را از ظلمات (جهل و شرک گناه) به سوی نور (ایمان و علم و تقوا) رهنمون گردد؛ او نسبت به مؤمنان همواره مهربان بوده است!(احزاب:43)
• همان گونه (که بر پیامبران پیشین وحی فرستادیم) بر تو نیز روحی را بفرمان خود وحی کردیم؛ تو پیش از این نمی‌دانستی کتاب و ایمان چیست (و از محتوای قرآن آگاه نبودی)؛ ولی ما آن را نوری قرار دادیم که بوسیله آن هر کس از بندگان خویش را بخواهیم هدایت می‌کنیم؛ و تو مسلّماً به سوی راه راست هدایت می‌کنی.(شوری:52)
• او کسی است که آیات روشنی بر بنده‌اش [= محمد] نازل می‌کند تا شما را از تاریکیها به سوی نور برد؛ و خداوند نسبت به شما مهربان و رحیم است.(حدید:9)
• رسولی به سوی شما فرستاده که آیات روشن خدا را بر شما تلاوت می‌کند تا کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند، از تاریکیها بسوی نور خارج سازد! و هر کس به خدا ایمان آورده و اعمال صالح انجام دهد، او را در باغهایی از بهشت وارد سازد که از زیر (درختانش) نهرها جاری است، جاودانه در آن می‌مانند، و خداوند روزی نیکویی برای او قرار داده است!(طلاق:11)

4. هدف دین، استکمال (به کمال رسیدن) انسان است.
5. فطرى بودن دین و مذهب: جمله لا تَبْدِیلَ لِخَلْقِ اللَّهِ و بعد از آن جمله ذلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ تاکیدهاى دیگرى بر مساله فطرى بودن دین و مذهب و عدم امکان تغییر این فطرت الهى است هر چند بسیارى از مردم بر اثر عدم رشد کافى قادر به درک این واقعیت نباشند.
6. مشاهدات عینى در دنیاى امروز نشان مى‏دهد با تمام تلاش و کوششى که بعضى از رژیمهاى استبدادى جهان براى محو دین و آثار مذهبى از طرق مختلف به خرج داده ‏اند نتوانسته ‏اند مذهب را از اعماق این جوامع ریشه‏ کن سازند.
7. کشفیات اخیر روانکاوان و روانشناسان در زمینه ابعاد روح انسانى شاهد دیگرى بر این مدعا است، آنها مى‏گویند: بررسى در باره ابعاد روح انسان نشان مى‏دهد که یک بعد اصیل آن بعد مذهبى» یا به تعبیر آنها  قدسى و  یزدانى است و گاه این بعد مذهبى را سرچشمه ابعاد سه‏گانه دیگر یعنى بعد  راستى (علم) و  نیکویى و  زیبایى دانسته ‏اند.
8. انسان ذاتاً دین‏گرا و طرفدار حقّ است. «لِلدِّینِ حَنِیفاً فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْها»^[1]
9. بر خلاف تصوّر گروهى که مى‏گویند: انسان مثل ظرفى خالى است که با آداب و رسوم و افکار حقّ یا باطل پر مى‏شود و نظام‏هاى سیاسى و اقتصادى و اجتماعى به او رنگ مى‏دهند، خداوند شناخت حقّ و حق‏گرایى را به ودیعت نهاده است. «فِطْرَتَ اللَّهِ»^[2] …
10. دین فطرى، ثابت و پایدار است. «فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْها … ذلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ»^[3]
11. حرکت در مسیر دین، حرکت در مسیر فطرت است. «فَأَقِمْ …. فِطْرَتَ اللَّهِ»^[4]
12. گرایش‏هاى حقّ طلبانه‏ اى که در درون انسان نهفته شده، با تغییر مکان و زمان عوض نمى‏شود. «لا تَبْدِیلَ لِخَلْقِ اللَّهِ»^[5]
13. دين، مايه‏ى رشد انسانيّت است. «قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ»(بقره256)^[6]
14. پس آيا آنها جز دين خدا (دينى) مى‏جويند؟ در حالى كه هر كه در آسمان‏ها و زمين است، خواه ناخواه فقط تسليم اوست و به سوى او بازگردانده مى‏شوند. [سوره آل‏عمران آيه 83]
15. انتخاب راه غير خدا، با حركت هستى سازگار نيست. «أَ فَغَيْرَ دِينِ اللَّهِ يَبْغُونَ وَ لَهُ أَسْلَمَ»[سوره آل‏عمران آيه 83]
16. حقيقت دين، تسليم است. «أَ فَغَيْرَ دِينِ اللَّهِ يَبْغُونَ وَ لَهُ أَسْلَمَ …»^[7]
17. انسان، دائماً در جستجوى راه و روشى است و گرايش به مكتب در نهاد او قرار دارد. (جمله «يَبْغُونَ» دلالت بر خواست و تمايل دائمى دارد.)^[8]
18. اگر هستى تسليم اوست، چرا ما تسليم نباشيم؟ «لَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ»^[9]
19. اگر پايان كار ما اوست، چرا از همان اوّل رو به سوى او نكنيم؟ «إِلَيْهِ يُرْجَعُونَ»^[10]

[1] سوره روم آیه 30

[2] تفسیر نور، ج9، ص197-198

[3] همان منبع

[4] همان منبع

[5] همان منبع

[6] تفسیر نور، ج1، ص413

[7] تفسير نور، ج‏2، ص: 101

[8] همان منبع

[9] همان منبع

[10] همان منبع